In de Haagse wandelgangen kan één camera al genoeg zijn om de toon te zetten, en precies daar ontstond recent de ophef rond de PVV waar iedereen het over heeft. Wat begon als een standaard interviewmoment liep uit op scènes waar kijkers niet over uitgepraat raken.
In deze blog lees je wat er gebeurde, waarom het escaleerde en wat dit zegt over de huidige politieke sfeer.
Wat gebeurde er precies
De opnames begonnen tijdens een rustige interviewronde bij de Tweede Kamer, met journalist Bob Sneevliet van het online kanaal Left Laser.
Zijn plan was simpel: kort de nieuwe verhoudingen en de kersverse Kamerinstallatie bespreken met verschillende politici. Bij diverse fracties verliep dat prima, tot de microfoon richting de PVV ging.
Marjolein Faber, sinds kort terug in de Kamer, koos ervoor niet te antwoorden op de beleefde vragen. In plaats daarvan klonk plots een luid ”Israël! Israël!” terwijl ze een duim opstak en glimlachte. De timing was opvallend, omdat in de verte Gaza-demonstranten zichtbaar waren, wat volgens aanwezigen mogelijk de aanleiding vormde.
Sneevliet probeerde het gesprek weer op inhoud te krijgen door te vragen naar de installatie van de Kamer. Faber bleef weigeren, draaide zich om en liep weg zonder verdere reactie. Een kort moment, maar genoeg om de vlam in de pan te laten slaan.
Een tweede incident, nog vreemder
Niet veel later was het de beurt aan René Claassen, een nieuw gezicht binnen de PVV. In eerste instantie dook hij weg achter een plantenbak, wat zichtbaar verwarring opriep bij de journalist. Daarna barstte hij los in het openingslied van The Lion King: ”Nants ingonyama bagithi baba”.
De camera registreerde alles, terwijl Sneevliet tevergeefs probeerde een serieuze vraag te stellen. Claassen zong door, zichtbaar geamuseerd, alsof de hal plots een podium was geworden. Het resultaat: een fragment dat je nog lang op je tijdlijn terugziet.
Viral in een paar uur
De video’s vonden razendsnel hun weg naar X, Instagram en TikTok. Vooral het moment waarop Faber ”Israël!” riep, ging rond als een lopend vuurtje. Reacties varieerden van verbijstering tot plaatsvervangende schaamte.
”Je kunt allerlei meningen hebben over journalisten, maar dit is niet het gedrag dat je verwacht van een Kamerlid. Dit is gewoon gênant,” schreef iemand. Daar tegenover stond cynisme: ”Zo’n volwassen vrouw, en dan als reactie op kritiek gewoon roepen: ‘Israël!’ Echt het niveau van de kleuterschool.”
Er waren ook verdedigers die het zagen als een duidelijk signaal richting demonstranten. ”Ze maakt gewoon duidelijk waar ze voor staat,” liet een PVV-aanhanger weten. Kortom, geen neutrale kijkervaring: iedereen leek meteen team ja of team nee.
De sfeer in Den Haag
De timing was gevoelig. De verkiezingen liggen nog vers in het geheugen en de formatie verloopt stroef. D66, door de Kiesraad aangewezen als winnaar, praat met het CDA over mogelijke samenwerking.
De PVV, met 26 zetels, staat officieel niet aan de formatietafel, maar is wel nadrukkelijk aanwezig in het debat. Het optreden van Faber en Claassen voedt het beeld van een partij die soms botst met de gebruikelijke mores in het parlement.
Bij Faber wekt dat extra aandacht, omdat zij eerder al in opspraak kwam en bekendstaat om haar harde toon naar journalisten.
Politieke reacties en irritaties
Andere Kamerleden keken volgens mediareacties met open mond naar de beelden. Een VVD’er noemde het ”onwaardig voor het parlement”, wat de algemene teneur goed samenvat. Ook binnen coalitiekringen klonk ergernis over hoe sommige PVV’ers met de pers omgaan.
”Je hoeft het niet met een journalist eens te zijn, maar dit is geen respectvolle manier van communiceren,” aldus een CDA’er. Daar tegenover stonden PVV-aanhangers op sociale media die de schouders ophaalden en er een grap van maakten. ”Onze Kamerleden brengen tenminste wat leven in de brouwerij,” klonk het.
Vanuit de PVV-top bleef het stil: geen officiële verklaring, geen uitleg, geen nuancering. Juist die stilte zet de reacties extra aan.
Politiek als show, of toch inhoud
Steeds vaker draait politiek om het moment, niet om het betoog. De afgelopen jaren werd het gedrag van Kamerleden zelf een thema: minder debat, meer theater. Viral gaan is de valuta, aandacht het doel.
Het optreden van Faber en Claassen past daarin. Voor sommigen is het strategie: prikkelen, polariseren en zo de achterban activeren. Voor anderen is het een signaal dat het respect voor het ambt onder druk staat.
Media-expert over beeldvorming
Mediaonderzoeker Peter Kanne legt de vinger op de zere plek: het doel is niet per se inhoud, maar beeldvorming. Elk interview kan een springplank zijn naar zichtbaarheid. Of die aandacht positief is, telt minder dan het bereik dat het oplevert.
Volgens Kanne is dat een riskante ontwikkeling. Wanneer Kamerleden weigeren normaal te communiceren of journalisten bespotten, brokkelt vertrouwen in de politiek af. Burgers kunnen dan het gevoel krijgen dat het parlement vooral een show is.
Waarom dit fragment blijft hangen
Wat deze PVV-ophef zo hard laat resoneren, is de botsing tussen verwachting en werkelijkheid. Kijkers rekenen tijdens een Kamerinterview op antwoorden, geen sketches. Als je dan in plaats daarvan een kreet en een musicalintro krijgt, ontstaat automatisch discussie.
De beelden zetten bovendien twee actuele lijnen naast elkaar: een gespannen formatie en een medialandschap dat snelle prikkels beloont. Het resultaat zie je terug in de storm aan reacties. Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar wegkijken lukt nauwelijks.
Reacties in perspectief
Moet elk interview perfect verlopen? Natuurlijk niet. Maar de lat voor volksvertegenwoordigers ligt hoger dan voor toevallige passanten in de hal. Het parlement is geen cabaret, hoe verleidelijk het soms ook lijkt.
Toch is er ook het argument van de aanhangers die dit zien als duidelijke stellingname, zeker richting demonstranten. Die spanning – tussen uiting en omgangsvormen – blijft de komende tijd terugkomen. En ja, dat maakt het smeuïg voor sociale media, maar het maakt het gesprek in de Kamer niet makkelijker.
Hoe het verder kan lopen
Gaat de partijtop nog reageren? Daar is vooralsnog niets over gezegd. De stilte kan strategisch zijn, of gewoon afwachten tot het stof neerdaalt.
Intussen blijft de video rondgaan en wordt het incident onderdeel van het grotere verhaal over hoe we politiek voeren. Eén ding staat vast: een volgende keer dat een microfoon opduikt in de wandelgangen, kijkt iedereen nét iets scherper mee. En wie weet zingt er dan niemand, al is de verleiding groot als de camera loopt.
Wat zegt dit over de PVV
Voor de PVV komt de aandacht op een moment dat ze graag serieus willen meedoen aan het formatieverhaal, ook al staan ze niet aan tafel. Negatieve publiciteit helpt dan niet, zelfs als het de achterban energie geeft. Beeldvorming kan de kortste route naar zichtbaarheid zijn, maar ook een boemerang.
Faber blijft een opvallende factor. In eerdere functies en rollen zocht ze de randen vaker op, en dat maakt elk nieuw fragment groter dan het op zichzelf misschien is. Dat is het lastige aan reputaties: ze lopen altijd een stap voor.
Quotes die bleven hangen
– ”Je kunt allerlei meningen hebben over journalisten, maar dit is niet het gedrag dat je verwacht van een Kamerlid. Dit is gewoon gênant.”
– ”Zo’n volwassen vrouw, en dan als reactie op kritiek gewoon roepen: ‘Israël!’ Echt het niveau van de kleuterschool.”
– ”Ze maakt gewoon duidelijk waar ze voor staat.”
Bekijk de beelden hier:
FAQ
Wat is de kern van de ophef rond de PVV
De ophef draait om twee opvallende momenten tijdens een interview in de Tweede Kamer: Marjolein Faber riep herhaaldelijk ”Israël!” en René Claassen begon het openingslied van The Lion King te zingen.
Waarom werden de beelden zo snel viraal
De beelden bevatten onverwachte en theatrale acties tijdens een formeel interviewmoment, waardoor ze zich snel verspreidden op X, Instagram en TikTok en veel reacties opriepen.
Welke rol speelde de context in Den Haag
De politieke spanning was al verhoogd door recente verkiezingen en een moeizame formatie, met D66 en het CDA in gesprek, terwijl de PVV met 26 zetels zichtbaar bleef in het debat maar niet aan de formatietafel zat.
Wat zeggen andere partijen over het incident
Reacties van andere Kamerleden varieerden van verbijstering tot afkeuring, met uitspraken als ”onwaardig voor het parlement”, terwijl sommige PVV-aanhangers het gedrag juist verdedigden of relativeerden.
Wat betekent dit voor het bredere politieke klimaat
Volgens mediaonderzoeker Peter Kanne past dit incident in een trend waarin politici mikken op aandacht en beeldvorming; dat kan het vertrouwen in de politiek ondermijnen wanneer normale communicatie met journalisten plaatsmaakt voor provocatie of spot.
Bron: Left Laser
