In Terneuzen is er veel rumoer in de lokale politiek over één woord: azc. De burgemeester heeft zijn vertrek aangekondigd na een nieuwe wending in het raadsbesluit, waardoor het conflict nu openlijk is geworden.
In deze blog lees je wat er precies misging, waarom dit raakt aan de spreidingswet en wat jij daarvan moet weten.
Hoe het azc-plan begon
Terneuzen stond jarenlang bekend als een gemeente die meewerkte aan de opvang van asielzoekers.
Er lag een concreet plan: het voormalige kantoor van postorderbedrijf Neckermann zou worden omgebouwd tot een opvanglocatie voor maximaal 200 mensen, wat volgens de burgemeester netjes te organiseren en uitvoerbaar was. Er waren gesprekken met het COA, voorbereidingen voor vergunningen en er werden updates naar de inwoners gegeven.
Alles leek op een stabiele koers te liggen. Toch veranderde de politieke sfeer: het werd stroever en de druk van buitenaf nam toe.
Protesten werden zichtbaarder en politieke partijen kregen steeds scherpere vragen. Je voelt het aan: zo’n mix maakt elk dossier zwaarder, zeker als emoties en meningen elkaar kruisen.
De breuk in de gemeenteraad
De echte klap kwam bij de omgevingsvergunning. In oktober stemde de gemeenteraad twee keer, beide keren eindigend in een zeldzaam gelijkspel: vijftien stemmen tegen, vijftien voor. Zo’n patstelling laat zien hoe diep de verdeeldheid is.
Op 13 november kantelde het besluit alsnog. Zestien raadsleden stemden tegen, dertien waren voor, waarmee de meerderheid zich keerde tegen het plan. Het college besloot vervolgens dit raadsadvies te volgen.
Eén wethouder ontbrak bij dat besluit, omdat hij eerder al was teruggetreden om privéredenen. Met de koerswijziging stond de burgemeester er ineens alleen voor.
Twijfels over ‘zonder last’ stemmen
In een brief aan de raad zette de burgemeester vraagtekens bij de totstandkoming van de wisselende stemmen. Hij vroeg zich af of die wel ”zonder last” waren uitgebracht, wat duidt op mogelijke beïnvloeding. Dat is een zware suggestie en zelden in het openbaar te horen.
Hij gaf aan dat hij besluiten moet kunnen verdedigen, maar dat hij deze draai niet aan de inwoners kan uitleggen. Jarenlang toewerken naar opvang en dan ineens de stekker eruit trekken: volgens hem is dat funest voor de samenwerking.
Hij overwoog nog een juridische route om het collegebesluit van tafel te krijgen, maar liet die gedachte los omdat zo’n stap de gemeente verder zou beschadigen. Met verkiezingen in aantocht en veel lopende dossiers koos hij ervoor zijn functie neer te leggen.
Rol van de spreidingswet
De spreidingswet vormt de achtergrond van dit dossier. Gemeenten hebben de opdracht opvang te organiseren, daar kun je niet makkelijk onderuit. Dus zelfs met een waarnemend burgemeester blijft die wettelijke plicht bestaan.
Dat maakt de vraag urgent: kun je als gemeente een azc stoppen als de wet iets anders vraagt? Veel raden zoeken naar een evenwicht tussen lokale zorgen en landelijke verplichtingen. Terneuzen is daarin geen uitzondering, maar wel een scherpe casus.
Wie denkt dat een nieuwe burgemeester alles oplost, krijgt een realitycheck. De commissaris van de Koning waarschuwde dat een opvolger tegen hetzelfde dossier aanloopt als de twist niet wordt opgelost.
Commissaris van de Koning wil rust
Hugo de Jonge, commissaris van de Koning in Zeeland, adviseerde de burgemeester om niet op te stappen. Zijn oproep was eerst een besloten overleg met de hele raad te houden. Het doel: één tafel, alle kaarten erop, voordat er onomkeerbare stappen worden genomen.
Volgens hem is aanblijven belangrijk voor bestuurlijke stabiliteit. Ondertussen tikt de klok door: de spreidingswet geldt en opvang moet worden geregeld. Het signaal is helder: schuiven lost niets op, praten misschien wel.
Het idee dat een waarnemer het eenvoudiger krijgt, noemde hij onrealistisch. Zonder herstel van vertrouwen blijft het conflict zich herhalen.
‘Bijzonder dat een burgemeester om inhoud stapt’
Bestuurskundige John Bijl noemt de situatie uitzonderlijk. Burgemeesters vertrekken weleens om gedoe in de verhoudingen, maar zelden om de inhoud van een dossier. Dat het hier wel gebeurt, zegt iets over de diepte van het conflict.
Hij zet vraagtekens bij het idee dat Terneuzen het azc volledig kan weren. De spreidingswet verplicht namelijk tot opvang, dus het echte gevecht lijkt meer politiek en emotioneel dan juridisch. Als je het zo bekijkt, schuurt de symboliek tegen de realiteit.
Opvallend vindt hij ook de openlijke twijfel aan de integriteit van raadsleden. Zulke woorden hoor je bijna nooit in het openbaar. Het toont hoe ver de zaak geëscaleerd is.
Wat dit betekent voor Terneuzen
Als de burgemeester definitief vertrekt, merkt de gemeente dat op meerdere fronten. Het azc-dossier gaat door, verkiezingen naderen en andere projecten vragen om aandacht. Stilstand is geen optie, maar voortgang kost nu extra energie.
De relatie tussen bestuur en raad heeft een knauw gekregen. Vertrouwen is het smeermiddel van lokaal bestuur, en precies dat is uitgedroogd. Zonder herstel wordt elke volgende beslissing een klim in mul zand.
Een nieuwe burgemeester kan sturen, maar niet toveren. Zolang de basis wankel is, blijft het rijden met een lekke band.
Politieke druk en lokale weerstand
Over azc’s wordt in heel Nederland gediscussieerd. Protesten zijn er op meer plekken, soms rustig, soms grimmig. Sociale media en actiegroepen geven het debat extra lading, en dat maakt het besluitnemen lastiger dan ooit.
Raadsleden merken dat het publieke debat dichter op hun stoel kruipt. Dat is democratisch waardevol, maar ook vermoeiend als elke stem onder een vergrootglas ligt. Ken je dat gevoel dat je geen stap kunt zetten zonder commentaar? Zij ook.
De spreidingswet moet voorkomen dat gemeenten de deur dichthouden. Toch blijft elke wijk, elk dorp en elke stad worstelen met draagvlak. Dat is geen smoes, maar dagelijkse realiteit.
Hoe nu verder met het azc?
De komende dagen zijn bepalend. Eerst volgt een besloten gesprek tussen de raad en de commissaris van de Koning. Daarna wordt duidelijk of het ontslag formeel wordt en wanneer een waarnemer nodig is.
Intussen blijft de kernvraag overeind: is stoppen met plannen meer uitstel dan afstel? De wet is helder, maar de politieke wil is dat niet altijd. Je zou bijna zeggen: de klok tikt, maar op hoeveel wekkers?
Wat vaststaat: de rust is weg, en die komt niet vanzelf terug. Het azc-dossier heeft niet alleen beleid geraakt, maar vooral vertrouwen en onderlinge verhoudingen. Precies daar ligt het werk voor morgen.
FAQ
Waarom stapt de burgemeester op in het azc-dossier?
Hij ziet geen basis meer voor samenwerking met de raad na een koerswijziging tegen het azc-plan en kan die draai niet uitleggen, terwijl er jarenlang naartoe is gewerkt.
Wat speelde er bij de stemming over de omgevingsvergunning?
In oktober waren er twee stemmingen met vijftien voor en vijftien tegen. Op 13 november kwam er een meerderheid van zestien tegen en dertien voor, waarna het college die lijn volgde.
Wat betekent de spreidingswet voor Terneuzen?
De wet verplicht gemeenten om opvang te organiseren, dus ook bij een waarnemend burgemeester blijft die opdracht staan en is weigeren geen reële optie.
Wat wil de commissaris van de Koning bereiken?
Hij wil eerst een besloten gesprek met de hele raad om rust te brengen en te voorkomen dat een vertrek de bestuurlijke instabiliteit verergert.
Is het azc-plan nog volledig te stoppen?
Volgens de aangehaalde duiding lijkt tegenhouden lastig door de wettelijke plicht, waardoor het eerder gaat om politieke posities en emoties dan om het omzeilen van de wet.
Bron: trendyvandaag.nl
