Het gesprek over bekende mensen en rechtszaken lijkt vaak zwart-wit, maar de werkelijkheid is meestal grijs en gelaagd; dat zie je scherp in de zaak Borsato. Precies daarom is het relevant dat Nathalie Thielen nu uitgebreid reageert, want haar versie raakt het hart van de discussie en de publieke twijfel.
In deze blog lees je wat zij zegt, waar de wrijving zit en wat dit betekent richting de uitspraak in de zaak Borsato.
De start van een hechte band
Thielen schetst hoe het contact ontstond in een periode waarin Borsato spanning ervoer binnen zijn huwelijk. Hij kwam geregeld bij haar thuis in Oost-Brabant, waar hij volgens haar rust vond die hij elders miste. Dat werd zo vanzelfsprekend dat hij zelfs een sleutel had en op eigen momenten binnenliep.
Zij bevestigt dat er seksuele contacten waren, maar noemt het geen klassiek liefdesverband. Binnen haar gezin waren hierover afspraken, met medeweten van haar man. Voor buitenstaanders lastig te doorgronden, zegt ze, maar voor hen passend bij hoe ze hun huishouden inrichtten.
Volgens Thielen vertelde Borsato dat zijn huwelijk vooral een zakelijke vorm had aangenomen. Daardoor voelde haar huis als een plek waar hij zich kon uiten zonder oordeel. In die setting groeide een lange, intensieve band die jaren zou blijven bestaan.
De kern van de beschuldigingen
In de rechtszaal stelde Borsato dat Thielen seksuele situaties zou hebben gecreëerd en haar dochter erbij betrok.
Thielen noemt die claim een afleidingsmanoeuvre die de focus weghaalt van waar de strafzaak feitelijk om draait: gebeurtenissen rond haar minderjarige dochter. Het idee dat zij haar kind ooit zou inzetten uit wraak of manipulatie noemt ze onvoorstelbaar.
Ze wijst op hun geschiedenis van meer dan vijfentwintig jaar, waarin zij betrokken was bij projecten en veel wist over zijn privéleven.
Vanuit die nabijheid is het voor haar onlogisch dat ze haar dochter in gevaar zou brengen. Volgens haar zijn losse periodes en voorvallen op één hoop gegooid tot een verhaal dat spannend klinkt, maar de werkelijkheid mist.
Thielen benadrukt dat dit beeld haar geloofwaardigheid moet aantasten. In haar ogen is dat precies het doel: twijfel zaaien over haar rol, zodat de aandacht verschuift. Ze wil juist dat de zaak terugkeert naar de feiten rond haar dochter.
Het beladen woord mediaplan
Eén term riep extra rumoer op: het zogenaamde mediaplan. Waar Borsato het aanvoerde als bewijs dat Thielen de zaak wilde aansturen en publiek maken, bestrijdt zij die uitleg. Ze zegt dat ze de term gebruikte in een andere context.
Volgens haar ging het niet om het pushen van publiciteit, maar om na te denken over wat te doen als het verhaal onverwacht zou uitlekken. Haar dochter twijfelde lange tijd over aangifte bij de politie, waardoor de familie in onzekerheid zat. In die fragiele fase speelde vooral de angst voor ongecontroleerde aandacht een rol.
Thielen noemt het pijnlijk dat dit in de zitting werd neergezet als onderdeel van een lasteraanpak. Ze zegt dat er geen streven was om Borsato publiekelijk te beschadigen. In plaats daarvan probeerde een gezin zich staande te houden tijdens een emotioneel heftige periode.
De fanclubdag in pyjama
Ook de zogenoemde pyjamadag met fans komt terug in haar verhaal. Borsato gaf aan dat het niet zijn idee was en dat hij er ongemak bij voelde. Thielen schetst een ander beeld.
Volgens haar is het thema in overleg gekozen, passend bij de warme, huiselijke uitstraling die toen rond hem werd neergezet. Die dag droeg hij een huispak en had hij er volgens haar geen bezwaar tegen. Ze zegt bovendien dat hij geregeld meebesliste over thema’s en activiteiten voor fans.
Om die reden vindt ze het vreemd dat deze dag nu wordt gepresenteerd als iets dat inging tegen zijn wil. In haar ogen laat dit zien hoe er achteraf afstand wordt gecreëerd van situaties waar eerder aan is meegewerkt. Dat schuurt, juist omdat het toen onderdeel was van het gewenste imago.
De foto die alles oplaaide
Aan het slot van haar toelichting laat Thielen een foto zien die in de rechtszaal werd gebruikt als voorbeeld van grensoverschrijding. Op de foto heeft haar dochter blote schouders, terwijl Thielen elders in de kamer staat in bh en broek. Ze zegt dat het beeld is gemaakt tijdens het behangen, als luchtige grap richting een vriend.
Volgens haar is het een huiselijk moment dat niets seksueels in zich draagt. Ze begrijpt niet hoe zo’n situatie in die richting kan worden geïnterpreteerd. Ook andere besproken beelden zouden volgens haar onschuldig zijn en uit hun context getrokken.
Het feit dat ze als bewijs zijn ingebracht, noemt ze schadelijk en pijnlijk. Met het tonen van de foto wil ze laten zien hoe snel suggesties de realiteit kunnen overstemmen. Tegelijkertijd beseft ze dat eenmaal getoonde beelden de publieke blik sterk beïnvloeden in een juridische setting.
Langdurige verstrengeling, korte lontjes
Uit haar relaas komt vooral de gelaagdheid naar voren: persoonlijke relaties, jarenlang samenwerken, familie, emoties en uiteindelijk een zware strafzaak. Het loopt door elkaar heen en maakt de beoordeling complex. Zeker als de publieke opinie meeschuift met elk fragment dat langskomt.
Thielen zegt dat het frame van manipulatie of seksuele obsessie haar opzet om te misleiden. Vrij vertaald: zet het spotlicht op haar karakter en je ziet de feiten rond de dochter steeds minder scherp. In die zin draait de strijd ook om wie het verhaal mag bepalen.
Online reacties en verdeeldheid
Dat haar woorden weer debat losmaken, verrast niemand. Op sociale media staat het gesprek op scherp, met mensen die haar steunen en anderen die vraagtekens plaatsen. Hoe dichter de uitspraak nadert, hoe hoger de spanning oploopt.
Wat in elk geval verandert, is het perspectief op de onderlinge dynamiek. Voor veel volgers maakt haar bijdrage duidelijk dat er meer lagen in het verleden zitten dan eerder gedacht. Dat levert nieuwe vragen op, maar niet automatisch antwoorden.
Dagen voor het oordeel
De rechtbank zal de knoop doorhakken met een dossier vol emoties en tegengestelde verklaringen. De gevolgen reiken verder dan de zittingszaal: voor Borsato, voor Thielen en vooral voor haar dochter. Tot het moment van de uitspraak blijft de aandacht toenemen en draaien de meningen door.
Denk jij dat een harde uitspraak alle twijfel in één klap wegneemt? De kans is klein, want verhalen leven voort, zeker als ze jaren hebben gespeeld. Maar een vonnis geeft wel richting aan wat daarna volgt.
Wat je nu wél scherp kunt hebben: Thielen benadrukt dat haar focus ligt op wat met haar minderjarige dochter is gebeurd. Alles wat daarbuiten valt, ziet ze als ruis die de kern vervaagt. Of de rechter die scheidslijn op dezelfde manier trekt, merken we snel.
Quote
”Er is een verschil tussen suggestie en realiteit; beelden en woorden vertellen niet altijd hetzelfde verhaal.”
Dit helpt je bij het volgen van de zaak Borsato
– Onthoud dat langdurige relaties de beoordeling van gedrag ingewikkelder maken dan losse incidenten.
– Let op taal en framing: woorden als mediaplan kunnen in betekenis schuiven door context.
– Foto’s en thema-evenementen zeggen zonder context weinig; bespreek altijd hoe, wanneer en waarom ze zijn ontstaan.
FAQ
Wat is de kern van het verhaal van Nathalie Thielen in de zaak Borsato?
Thielen zegt dat de aandacht moet liggen op wat er is gebeurd met haar minderjarige dochter, en niet op frames over haar persoon of vermeende regie achter de schermen.
Waarom komt het woord mediaplan steeds terug bij de zaak Borsato?
Volgens Thielen ging het niet om het sturen van publiciteit, maar om voorbereiden op een mogelijk lek naar de pers, in een fase waarin haar dochter nog twijfelde over aangifte.
Hoe beschrijft Thielen de relatie tussen haar en Borsato?
Zij spreekt over een langdurige, intensieve band zonder traditionele relatievorm, met afspraken binnen haar gezin, terwijl Borsato bij haar thuis een gevoel van rust vond.
Wat zegt Thielen over de fanclubdag in pyjama binnen de zaak Borsato?
Ze stelt dat het thema in overleg is gekozen, dat het aansloot bij een huiselijke uitstraling en dat Borsato er destijds aan meewerkte zonder bezwaar.
Waarom is die ene foto zo’n discussiepunt in de zaak Borsato?
Thielen zegt dat de foto een onschuldig, huiselijk moment tijdens het behangen betrof en dat het seksueel interpreteren ervan komt door contextverlies en suggestie.
Bron: Nathalie Thielen
