In veel noodlocaties is het behelpen, maar in de asielopvang in Helmond is dat omslagpunt volgens bewoners al langer overschreden. Zij beschrijven een omgeving waar basisregels voor hygiëne en veiligheid onder druk staan, met alle gevolgen van dien.
In deze blog lees je wat er speelt, waarom het belangrijk is en welke vragen nu op tafel liggen.
Wat bewoners dagelijks ervaren
In het voormalige Dr. Knippenbergcollege in Helmond wonen tijdelijk vooral Oekraïners die oorlog en onzekerheid ontvluchten. Zij vertellen dat de situatie in de opvang niet langer als veilig, gezond of menswaardig voelt. Volgens hen gaat het niet om incidenten, maar om een reeks aanhoudende tekortkomingen.
Bewoners deelden recent foto’s en video’s van hun leefomgeving. Opnames tonen een rat die vrij door de keuken loopt, vochtplekken in plafonds en schimmelvorming in douches. Ze spreken daarnaast over kapotte muren en sanitair dat al tijden onder de maat is.
Volgens één bewoner is er regelmatig ongedierte aanwezig op plekken waar gekookt en geleefd wordt. Toiletten en badkamers zouden slecht geventileerd zijn, waardoor er voortdurend een penetrante lucht hangt.
Er wordt zelfs melding gemaakt van paddenstoelen die uit muren groeien, iets wat volgens bewoners al maanden speelt.
Tussen dankbaarheid en grenzen
De bewoners zeggen dankbaar te zijn voor de opvang in Nederland. Ze kregen een plek na een vlucht voor geweld, en die opluchting is niet verdwenen.
Maar die erkenning kan volgens hen niet betekenen dat ongezonde of gevaarlijke omstandigheden normaal worden gevonden.
Meerdere bewoners benadrukken dat hun geluid geen klacht om te klagen is. Ze vragen om basisvoorzieningen die passen bij minimale normen voor hygiëne en veiligheid. In hun woorden: je kunt dankbaar zijn én kritisch blijven.
Die dubbelheid maakt het voor velen lastig om naar buiten te treden. Toch voelen ze zich genoodzaakt hun verhaal te delen, omdat interne meldingen weinig structurele verbetering opleverden. Ze hopen dat openheid leidt tot echte verandering.
Een oud pand met nieuwe lasten
Het gebouw is jarenlang geen school meer geweest en is zichtbaar verouderd. Bewoners noemen het gehorig, slecht onderhouden en simpelweg ongeschikt voor langdurig verblijf. Renovaties zouden al vaker zijn toegezegd, maar blijven volgens hen steken bij losse reparaties.
Ze beschrijven loshangende kabels, scheuren en vochtplekken in plafonds, en tocht door ramen die in de winter niet goed sluiten. De keuken, die intensief wordt gebruikt, zou onvoldoende schoon worden gehouden door weinig personeel en gebrekkige voorzieningen.
De klachten vormen samen een structureel probleem. Niet één defect, maar een optelsom van achterstallig onderhoud en onvoldoende schoonmaak zorgt voor de huidige situatie, zeggen bewoners.
Gezondheid, veiligheid en stress
Ongedierte zorgt niet alleen voor schrikmomenten, maar ook voor risico’s op besmetting. De slechte verlichting in bepaalde ruimtes vergroot het onveilige gevoel, zeker in de avonduren. Sommige bewoners geven aan liever niet alleen door de gangen te lopen.
Ventilatie is een terugkerend pijnpunt. In kleine ruimtes zonder goede luchtstroom kan schimmel snel toenemen. Voor mensen met astma of allergieën werkt dat extra nadelig.
Voor Oekraïners die al met stress en trauma leven, hakt een slechte leefomgeving er nog harder in. Een plek die bedoeld is om tot rust te komen, wordt dan juist een bron van spanning.
Wat bewoners willen zien gebeuren
De roep om actie klinkt luid: niemand zou zo hoeven leven, zeggen bewoners. Zij vragen gemeenten, beheerders en betrokken instanties om snel en grondig in te grijpen. Het gaat niet om luxe, maar om basisveiligheid en hygiëne.
Verhuizen is volgens hen niet realistisch vanwege gebrek aan opvangcapaciteit. De consequentie: ze zitten vast in een pand waar problemen blijven terugkeren. Dat maakt wachten extra zwaar.
Sommigen schamen zich om bezoek te ontvangen. De combinatie van stank, schimmelplekken en een afgeleefd gebouw voelt niet alleen onprettig, maar ook vernederend. De hoop is dat serieuze aandacht nu iets in beweging zet.
Waarom ingrijpen nu urgent is
De situatie in Helmond staat niet op zichzelf. Door krapte in opvangplaatsen worden oude scholen, kantoren en andere noodlocaties gebruikt, vaak zonder uitgebreide aanpassingen. Zulke gebouwen zijn zelden ontworpen voor langdurige bewoning.
In theorie zijn de minimale eisen helder: schoon sanitair, goede ventilatie, hygiënische keukenfaciliteiten en een veilige woonomgeving. De beelden en verhalen uit Helmond laten zien dat deze lat mogelijk niet gehaald wordt.
Schimmel kan schadelijke stoffen verspreiden, ratten brengen ziektes over en vochtproblemen kunnen tot serieuze gezondheidsklachten leiden. Het draait dus niet om comfort alleen, maar om gezondheid en veiligheid voor een grote groep mensen die geen andere plek heeft.
Druk op gemeente en beheerders
Nu de verhalen openbaar zijn, groeit de druk op de gemeente Helmond om te reageren. Bewoners willen dat er dit keer niet wordt gekozen voor lapmiddelen. Zij vragen om maatregelen die voelen als een echte oplossing, niet als uitstel.
Welke route wordt gekozen, is nog onduidelijk. Denk aan een grondige aanpak van het gebouw, betere schoonmaakprotocollen of de zoektocht naar een andere locatie. Voor bewoners telt vooral dat de aanpak structureel is.
Het gevoel dat zorgen te lang zijn genegeerd, weegt zwaar. Juist daarom klinkt de wens voor duidelijke stappen en een zichtbare planning. Een concrete koers kan vertrouwen herstellen.
Een bredere zorgvraag
Wat hier gebeurt, wijst op een landelijke uitdaging: opvanglocaties die jaren meedraaien zonder voldoende onderhoud. Het schuurt als kwaliteit en capaciteit met elkaar botsen. Dan schuift het probleem vooruit en worden tijdelijke oplossingen permanent.
Er zijn meer gemeenten waar bewoners klagen over vocht, schimmel, ongedierte en achterstallig onderhoud. Helmond is daarmee geen uitzondering, maar wel een pijnlijke illustratie. De kwestie gaat dus evenzeer over hoe we opvangen, als over hoeveel we opvangen.
Bewoners hopen dat deze situatie een wake-upcall is. Niet om met de vinger te wijzen, maar om te laten zien wat nodig is: een leefomgeving die minimaal klopt.
Wat jij kunt doen met dit verhaal
Misschien woon je zelf in een opvang, zorg je voor iemand die daar verblijft of werk je in de buurt. Dan herken je vast de worsteling tussen dankbaarheid en grenzen stellen. Je mag dankbaar zijn én vragen om basisveiligheid. Die twee sluiten elkaar niet uit.
Stel jezelf de vraag: als dit jouw keuken was, zou je dat accepteren? Waarschijnlijk niet. Juist daarom is het zo belangrijk dat meldingen serieus worden genomen en dat oplossingen meer zijn dan schoonmaakrondes die een week standhouden.
Quote: dankbaar zijn betekent niet dat je moet zwijgen over schimmel, stank en ratten.
FAQ
Wat speelt er precies in de asielopvang in Helmond?
Bewoners melden structurele problemen met hygiëne en veiligheid in het voormalige Dr. Knippenbergcollege. Ze spreken over ongedierte, schimmel, slechte ventilatie en achterstallig onderhoud.
Waarom noemen bewoners de situatie onmenswaardig?
Volgens bewoners is de leefomgeving ongezond en onveilig door ratten, kakkerlakken, vochtplekken en stank. Ze vinden dat basisvoorzieningen niet voldoen aan minimale normen.
Welke stappen vragen bewoners van de gemeente?
Zij willen snelle en structurele maatregelen, zoals grondig onderhoud en betere schoonmaak. Ook wordt de mogelijkheid van een andere locatie genoemd als optie die onderzocht moet worden.
Waarom is verhuizen niet zomaar een oplossing?
Bewoners geven aan dat er te weinig opvangcapaciteit is. Daardoor zitten zij feitelijk vast in het huidige gebouw, terwijl de problemen blijven bestaan.
Waarom is dit groter dan alleen Helmond?
Door schaarste worden vaker verouderde panden ingezet als opvang, terwijl die niet bedoeld zijn voor langdurig verblijf. De klachten in Helmond laten zien dat het ook om kwaliteit van opvang gaat, niet alleen om capaciteit.</final
Bron: Rijswijks Dagblad
