In de Haagse wandelgangen gaat het nergens anders over: Wilders is woest over de formatie. Veel kiezers vragen zich af waarom alles zo stroperig verloopt, wie op de rem trapt en of hun stem nog telt.
In deze blog lees je waar de irritatie vandaan komt, wie welke kaarten vasthoudt en wat er volgens de hoofdrolspelers nodig is om verder te komen.
De kern van de clash
Geert Wilders noemt de huidige tussenfase in de kabinetsformatie verspilde tijd. Volgens hem wordt de boel onnodig opgehouden doordat andere partijen de deur dicht houden voor de PVV. Daardoor, zegt hij, blijft een centrumrechtse meerderheid doelloos op de plank liggen.
Zijn uithaal is gericht op wat hij ziet als blokkades tegen zijn partij én tegen de 1,7 miljoen kiezers die op de PVV stemden.
Hij stelt dat er een meerderheid klaarligt als partijen bereid zijn die blokkade op te heffen. Klinkt eenvoudig, maar de praktijk blijkt taai.
Verkenner en tussenfase
Verkenner Wouter Koolmees werkt aan zijn eindverslag, maar een doorbraak blijft uit. Hij heeft met vrijwel alle fractievoorzitters gesproken en ziet grote inhoudelijke afstanden en weinig bereidheid om te schuiven.
Zijn mogelijke route: eerst D66 en CDA laten verkennen waar overlap zit, in de hoop dat anderen aansluiten.
Die aanpak krijgt kritiek vanuit rechtse hoek, waar men vindt dat de PVV logischerwijs aan tafel hoort vanwege de verkiezingswinst. Toch lijken VVD, CDA en D66 die optie nog niet te omarmen. De tussenfase, zegt Wilders, houdt zo vooral het spel op het bord zonder dat iemand een zet durft te doen.
Pvv als grootste partij
De PVV kwam als grootste uit de stembus. Wilders benadrukt dat feit keer op keer als argument voor een plek aan de formatietafel. Hij noemt het buitensluiten van zijn partij oneerlijk richting de achterban en schadelijk voor het land.
Volgens hem is er een werkbare meerderheid mogelijk met PVV, VVD, CDA en bijvoorbeeld JA21. Maar dan moeten partijen stoppen met wat hij ‘politiek toneel’ noemt. Hij wijst erop dat kiezers geen eindeloze overleggen willen, maar resultaten die passen bij de uitslag.
Politieke blokkade of waarborg
Voor Wilders is de conclusie helder: zolang partijen de PVV weren, blijft het land zonder stabiel kabinet. Hij spreekt van ‘krankzinnige blokkades’ die niets oplossen en alleen frustratie voeden. De boodschap: hef de blokkades op en ga onderhandelen over beleid.
Op sociale media krijgt hij massale bijval. Veel reacties benadrukken dat het buitensluiten van de grootste partij wringt met het democratische gevoel van eerlijk spel. Of die digitale steun de politieke praktijk beïnvloedt, is een tweede.
Koolmees’ lastige puzzel
Koolmees, oud-minister van D66 en nu topman bij de NS, probeert het mijnenveld te doorkruisen. Zijn gesprekken tonen volgens Haagse geluiden weinig ruimte voor concessies. Dat maakt elk pad naar een meerderheid smal en hobbelig.
Het idee om D66 en CDA eerst te laten praten oogt pragmatisch, maar roept bij rechts de vraag op of het vooral bedoeld is om de PVV buiten te houden. Voor vertrouwen bij een bredere achterban is meer nodig dan een schema; er is wilskracht nodig om knopen door te hakken.
Standpunten van andere partijen
D66-leider Rob Jetten geeft aan dat samenwerking met de PVV ‘moeilijk ligt’ vanwege diepe inhoudelijke verschillen.
Hij richt zich liever op een meerderheidskabinet met partijen die volgens hem verantwoordelijkheid willen nemen. Daarmee blijft de deur naar de PVV op slot.
VVD-leider Dilan Yesilgöz reageert afwachtend en zegt stabiliteit zwaarder te laten wegen dan snelheid. Een minderheidskabinet ziet ze niet zitten, maar enthousiasme om met de PVV te starten is er evenmin. Intussen groeit in de Kamer het ongeduld over het uitblijven van echte stappen.
De stem van 1,7 miljoen kiezers
Wilders spreekt consequent namens zijn 1,7 miljoen kiezers en vindt dat hun keuze onvoldoende terug te zien is aan de formatietafel.
Hij noemt het negeren van die stem een fout richting de democratische wil van het land. Volgens hem is het tijd dat oude reflexen wijken voor de verkiezingsrealiteit.
Zijn achterban laat zich horen onder zijn Facebookbericht, waar duizenden steunbetuigingen binnenstromen. Daarin weerklinkt de vraag: als de grootste partij wordt gemeden, wat zegt dat dan over de staat van de democratie?
Formatie muurvast
De formatie sleept zich voort zonder doorbraak in zicht. Terwijl het eindverslag van Koolmees nadert, blijft de bereidheid tot bewegen beperkt. Elke extra dag zonder resultaat vergroot het cynisme, zowel in Den Haag als daarbuiten.
Wilders blijft hameren op het opheffen van de blokkades als voorwaarde voor voortgang. Hij zegt dat mensen klaar zijn met rapporten en vergadertaal en toe zijn aan een kabinet dat de stembusuitslag weerspiegelt. De vraag is wie die eerste echte stap durft te zetten.
Het bredere sentiment onder kiezers
De verkiezingsuitslag liet zien dat veel mensen verandering willen. De opkomst van PVV, NSC en BBB onderstreept dat de traditionele politiek aan vertrouwen heeft ingeboet. Toch lijkt die boodschap nog niet overal tot concrete keuzes te leiden.
Wilders vertaalt dat als bewijs dat een nieuw politiek tijdperk nodig is. Volgens hem spreken de kiezers duidelijk, maar houden gevestigde partijen vast aan oude patronen. Die spanning tussen wens en werkelijkheid voel je in elk formatieberaad.
Wat staat er op het spel
Met een muurvaste formatie en oplopend ongeduld is de inzet hoog. Gaat de politiek door op het pad van symbolische gesprekken, of komt er ruimte voor een andere samenstelling aan tafel? De eerstvolgende stappen zijn bepalend voor het vertrouwen dat kiezers houden.
Koolmees presenteert zijn verslag en de nieuwe Tweede Kamer debatteert over de vervolgstap. Is dat het begin van een oplossing, of het startschot van een nieuwe ronde vastlopen? Het antwoord volgt snel, maar de spanning is voelbaar.
Wie moet bewegen
Partijen die de PVV nu weren, moeten kiezen tussen koers vasthouden en het risico op langere stilstand, of praten en testen of een werkbare meerderheid bestaat.
De PVV blijft duwen voor een centrumrechtse meerderheid met partijen als VVD en CDA, en noemt de tussenfase theater zolang die gesprekken niet starten.
Kiezers wachten op keuzes die zichtbaar recht doen aan de uitslag, zonder dat het land nog langer in een politieke wachtkamer zit.
De dynamiek rond legitimiteit
De kernvraag luidt: wie bepaalt wat een uitslag ‘waard’ is in de formatie? Voor Wilders is het antwoord helder: wie de meeste stemmen heeft, krijgt ook de meeste ruimte. Voor anderen gaat legitimiteit ook over inhoudelijke compatibiliteit en bestuurbaarheid.
Die botsing van definities maakt de impasse hardnekkig. Zolang dat niet wordt uitgesproken en uitgevochten aan de tafel waar het moet, blijft het bij posts, persmomenten en eindeloos vooroverleg.
Het slotakkoord van vandaag
De toon is gezet: Wilders woest over formatie en ongeduld in de Kamer. Koolmees probeert een pad te leggen, maar zonder wil om te bewegen blijft elke route een doodlopende straat. De echte test is niet het verslag, maar de keuze om iemand binnen te laten die nu nog voor de deur staat.
Wie van de partijen zet de knop om en durft te praten, en wie houdt de blokkade in stand? Het antwoord bepaalt of we richting een kabinet gaan, of nog even blijven hangen in de tussenfase die zoveel irritatie oproept.
FAQ
Wat bedoelt Wilders met ’tussenfase’ in de formatie?
Hij doelt op de periode waarin verkennende gesprekken en rapporten de boventoon voeren, zonder dat partijen met de PVV aan de echte formatietafel plaatsnemen.
Waarom spreekt Wilders over ’krankzinnige blokkades’ tegen de PVV?
Hij vindt dat andere partijen zijn partij bewust buitensluiten, terwijl de PVV de grootste is en 1,7 miljoen stemmen haalde.
Welke rol speelt verkenner Wouter Koolmees op dit moment?
Koolmees spreekt partijen, weegt posities en werkt aan een eindverslag met een route, waarbij gedacht wordt aan gesprekken tussen D66 en CDA als start.
Waarom willen sommige partijen niet met de PVV samenwerken?
D66 verwijst naar fundamentele inhoudelijke verschillen, de VVD benadrukt stabiliteit en is terughoudend, en andere partijen zien weinig ruimte om water bij de wijn te doen.
Wat stelt Wilders voor als werkbare meerderheid?
Hij wijst op een centrumrechtse variant met PVV, VVD, CDA en bijvoorbeeld JA21, mits de blokkades verdwijnen en er echte gesprekken starten.
Bron: trendyvandaag.nl
